Sesèly

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
Quél[V 1] articllo est ècrit en arpitan[V 2] forésien / ORB lârge. L’armoueria de los comtos de Forês


Sesèly
[sə.ˈzɛˑa], [sə.ˈzɛˑɪ]

Sesèly
L’églléso Sant-Bartôd de vers Sesèly.

Gentilyiço Seselyen, Seselyènaen arpitan

Cezelen, Cezelenneen francês

Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Sĭcĭlĭus
Nom francês Cezay [sə.zɛ]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Forês(dens lo Rouanês historico)
Payis Drapél de la France France
Règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament Lêre
Arrondissement Montbréson
Entèrcomunalitât Lêre Forês Agllomèracion
Sendeco
Mandat
Maria-Terése Geri
2020-2026
Code postâl 42130
Code comena 42035
Dèmografia
Populacion
municipâla
211 hab. (2021 en diminucion de 5,8 % per rapôrt a 2016)
Densitât 20 hab./km2
Geografia
Coordonâs 45° 48′ 10″ bise, 3° 57′ 50″ levant
Hôtior Min. 419 m
Max. 714 m
Supèrficie 10,52 km2
Tipo Comuna campagnârda
Sôl d’atraccion Comuna en defôr de l’atraccion de les viles
Èlèccions
Dèpartamentâles Bouenc
Lègislatives 6éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Sesèly
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Vêde dessus la mapa topografica de Lêre
Sesèly
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Sesèly
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Sesèly
Lims
Seto Vouèbe cezay.fr

Sesèly [sə.ˈzɛˑa][N 1] (Cezay [sə.zɛ] en francês) est na comuna[V 3] francêse[V 4] et arpitana[V 5] du Forês dedens lo Rouanês historico, que sè trôve dens lo dèpartament de Lêre[T 1] en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.

Los habitents du vialâjo[V 6] s’apèlont los Seselyens [lu sə.zə.ˈjẽ] et les Seselyènes [le sə.zə.ˈjən][N 2].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Lo bôrg de la comuna sè trôve sus los contrefôrts de les montagnes du Sêr[V 7] entre-mié l’Ès[T 2] a la bise et l’Anzon[T 3] sus vent[V 8] en Forês.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Lo nom de la comuna vint du latin SĬCĬLĬUS (« (vers chiéz) Sĭcĭlĭus »)[N 3].

Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Vêre atot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Sesèly.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Liems de defôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononçont atot [sə.ˈzɛˑɪ] en ôtros patouès forésiens.
    Lo [r] roulâ est aprés étre remplaciê per lo [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpitan.
  2. Ècrivont atot « les Seselyenes » en grafia sarrâ.
  3. Sisiliaco, var. Selliaco, Silliaco en 984.
    Sillio u XIémo siècllo, copia du XVIémo siècllo.
    Sesel en 1209 et 1225.
    Seselz en 1220.
    Seseil en 1264 et 1337.
    Seseyl en 1291.
    Sezeill en 1349.
    Sezeil en 1351 et 1402.
    Sezeyl en 1358.
    Sesseyl en 1361.
    Cezei en 1370.
    Sezil en 1370.
    Sezeilh en 1397.
    Sezeylh en 1397.
    Seseye en 1400.
    Seziaco en 1460.
    Sozey en 1466.
    Cezey en 1510.
    Sezey en 1510.
    Cezay u XVIémo siècllo.
    Sezay u XVIIIémo siècllo.

Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [ˈleː.rɪ] (la Loire en francês).
  2. Prononciê [l‿e] (l’Aix en francês).
  3. Prononciê [l‿ã.ˈzɔ̃] (l’Anzon en francês).
  4. Prononciê [ə.ˈʎe.zo sã bar.ˈto] ou [ə.ˈje.zo sã bar.ˈto] (l’église Saint-Barthélemy en francês), qu’ècrivont atot « l’eglléso Sant-Bartôd » en grafia sarrâ.
  5. Prononciê [lɔ pɛˑa] (le Pay en francês).
  6. Prononciê [ˈfar.ma də.ˈvwe pi.ˈzɑˑɛ] (la ferme de Pizay en francês).

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon, somèro et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta forésièna [ə.ˈʎe.zo] ou [ə.ˈje.zo] (eglléso en grafia sarrâ) m de « égllése » f.
  2. Varianta forésièna [sa.ˈrɒ] de « sarrâye » a f.
  3. Varianta forésièna [vil] de « veles » fpl.
  4. « atot » [a.ˈtɔ] adv est lo mot forésien por « asse-ben », « avouéc » et « étot » adv.
  5. Varianta forésièna [jã] de « lims » mpl.
  6. Varianta forésièna [rə.trãs.ˈkriː.tɪ] de « retranscrita » pp f.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta forésièna [ko] ou [ke] (devant na voyèla [kə.l‿]) de « cél » a dèm m.
  2. Varianta forésièna [ar.pi.ˈtã] de « arpetan » m.
  3. Varianta forésièna [kɔ.ˈmy.na] de « comena » f.
  4. Varianta forésièna [frã.ˈseː.zɪ] de « francêsa » a f.
  5. Varianta forésièna [ar.pi.ˈta.na] de « arpetana » a f.
  6. Varianta forésièna [vja.ˈlaː.ʒo] de « velâjo » m.
  7. « sêr » [saj] m est lo mot forésien por « cuchient » m.
  8. « sus vent » [sy vẽ] loc adv est lo parlar forésien por « u mié-jorn » loc adv.
  9. Varianta forésièna [sã bar.ˈto] de « Sant-Bartelomé » m.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciacion en arpitan forésien du pouent « 37. Artun » de l’ALLy retranscrite d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr) Gzaviér Govèrt, Problèmes et méthodes en toponymie française. Essais de linguistique historique sur les noms de lieux du Roannais [PDF], Tèsa de doctorat, Univèrsitât Paris-Sorbona, 2008, pp. 622-623 [→ *lo pisaïz], 641 [→ *lo pey] et 841-842 [→ *Sezeilh].
  3. (fr) Guita Gonona, Lexique du parler de Poncins, Paris, Klincksieck, 1947.
  4. (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Montbrison et sa Région, Le Cotiô, Horvath, 1985, pp. 197-199.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 134-135 (liére en legne).
  2. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume Ier. Formations préceltiques, celtiques, romanes, Geneva, Droz, 1990, p. 493, nô 7725.
  3. (fr) Ana-Marie Vôrpâs, Gllôdo Michiél, Noms de lieux de la Loire et du Rhône. Introduction à la toponymie, Paris, Bonneton, 1997, pp. 7 et 103.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]