Pradenes

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.

Pardenes

Çt’articllo est ècrit en arpetan rouanârd / ORB lârge. Le blâson de la vila de Rouana


Pradenes
[pʀa.ˈdɛn], [pʀa.ˈdiːn]
[pra.ˈdɛn], [pra.ˈdiːn]

Pradenes
L’égllése Sant-Pierro-et-Sant-Gllôdo de
Pradenes en 2017.

Gentilyiço Pradenouès, Pradenouèseen arpetan

Pradinois, Pradinoiseen francês

Noms arpetans
En ORB sarrên Pradénes
Nom arpetan historico Pardenes

[par.ˈdɛn], [par.ˈdiːn]

Pardénesen ORB sarrên
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Părĭĕtĭnās
Nom francês Pradines [pʁa.din]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Rouanês(dens le
Biôjolês historico)
Payis Drapél de la France France
Règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament Lêre
Arrondissement Rouana
Entèrcomunalitât Cumunôtât de cumenes du Payis entre-mié Lêre et Rôno
Sendeco
Mandat
Chârlo Bron
2020-2026
Code postâl 42630
Code comena 42178
Dèmografia
Populacion
municipâla
871 hab. (2020 en ôgmentacion de 10,96 % per rapôrt a 2015)
Densitât 75 hab./km2
Geografia
Coordonâs 45° 59′ 57″ bise, 4° 10′ 38″ levant
Hôtior Min. 302 m
Max. 459 m
Supèrficie 11,6 km2
Tipo Cumena campagnârda
Sôl d’atraccion Rouana
(cumena de la corona)
Èlèccions
Dèpartamentâles Canton de Charluè
Lègislatives 6éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Pradenes
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Vêde dessus la mapa topografica de Lêre
Pradenes
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Pradenes
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Pradenes
Lims
Seto Vouèbe pradines-loire.fr

Pradenes[N 1],[V 1] [pʀa.ˈdɛn][N 2] (Pradines [pʁa.din] en francês) est una cumena[V 2] francêse[V 3] et arpetana du Rouanês dedens le Biôjolês historico, que sè trôve dens le dèpartement[V 4] de Lêre[T 1] en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.

Los habitents du vilâjo[V 5] s’apèlont los Pradenouès [lo pʀa.də.ˈnwa] et les Pradenouèses [le pʀa.də.ˈnwaːz][N 3].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le bôrg de la cumena sè trôve sus un torrâl[V 6] u bôrd drêt de Rins[T 2] u matin[V 7] du Rouanês.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le nom de la cumena vint du latin *PĂRĬĔTĬNĀS (« vielys murs[V 8] dèlâbrâs, ruines »).

Pendent le Moyen Âjo, le nom arpetan d’origina — Pardenes [par.ˈdɛn] — sè change per mètatèsa de la lètra « r », que côse arriér-més le changement de sa significacion (« petèts[V 9] prâts, pâquiérs »)[N 4].

Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Pradenes.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Liems de dehôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. S’apelêt avèrti Pardenes [par.ˈdɛn], que prononçant arriér-més [par.ˈdiːn] (Pardénes en grafia sarrên) d’aprés los patouesants.
  2. Prononçont étot [pʀa.ˈdiːn] (Pradénes en grafia sarrên) d’aprés los patouesants.
    La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [pra.ˈdɛn] et [pra.ˈdiːn].
    Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  3. La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lo pra.də.ˈnwa] et [le pra.də.ˈnwaːz].
  4. Pardines en 1293 et u XIVémo siècllo.
    Pradines en 1399, devant 1412 et u XVIIIémo siècllo.

Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [lɒːʀ] (la Loire en francês).
  2. Prononciê [ʀã] (le Rhins en francês).
  3. Prononciê [a.ba.ˈji sã pjaːʀ] (l’abbaye Saint-Pierre en francês).
  4. Prononciê [e.ˈɡliːz sã ˈpjaːʀ e sã ɡloːd] (l’église Saint-Pierre-et-Saint-Claude en francês), qu’ècrisont arriér-més « l’églése Sant-Pierro-et-Sant-Glôdo » en grafia sarrên.

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon et somèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta rouanârda [jẽ] de « lims » mpl.
  2. Varianta rouanârda [di.ˈjo] (déhôr en grafia sarrên) de « defôr » m.
  3. Varianta rouanârda [sa.ˈʀẽ] de « sarrâye » a f.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet rouanârd por « los ôtros côps » loc adv.
    Varianta rouanârda [mwø] de « mot » m.
  2. Varianta rouanârda [cœ.ˈmɛːn] de « comena » f.
  3. Varianta rouanârda [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
  4. Varianta rouanârda [de.paʀ.tə.ˈmẽ] de « dèpartament » m.
  5. Varianta rouanârda [vi.ˈlaːdz] de « velâjo » m.
  6. « torrâl » [tø.ˈʀɒ] (tœrrâl en grafia sarrên) m est le muet rouanârd por « molâr » m ou « suc » m.
  7. « matin » [ma.ˈtã] m est le muet rouanârd por « levant » m.
  8. « murs » [my] mpl est le muet rouanârd por « muralyes » fpl.
  9. Varianta rouanârda [pte] de « petiôts » a mpl.
  10. « depués » [di.ˈpø] (dépués en grafia sarrên) prèp est le muet rouanârd por « dês » prèp.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciacion en arpetan rouanârd du pouent « 21. Cotôro » de l’ALLy retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 1, pp. 71 [→ Pradène] et 81.
  3. (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 2, pp. 23 [→ vé le Pont de Rhan ; dins los pros de Rhan] et 39 [→ é pont de Rhans].
  4. (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Roanne et son Arrondissement, Le Cotiô, Horvath, 1984, pp. 493-494.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 760.
  2. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume Ier. Formations préceltiques, celtiques, romanes, Geneva, Droz, 1990, p. 309, nô 5177 (liére en legne).
  3. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume II. Formations non-romanes ; formations dialectales, Geneva, Droz, 1991, p. 1315, nô 24485.
  4. (fr) Ana-Marie Vôrpâs, Gllôdo Michiél, Noms de lieux de la Loire et du Rhône. Introduction à la toponymie, Paris, Bonneton, 1997, pp. 103 et 158.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]