Gèrnossa

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
Çt’articllo est ècrit en arpetan rouanârd / ORB lârge. Le blâson de la vila de Rouana


Gèrnossa
[dzaʀ.ˈnɔs], [dzaʀ.ˈnɔ.sa]
[dzar.ˈnɔs], [dzar.ˈnɔ.sa]

Gèrnossa
Gèrnossa et son châtél.
Blâson de Gèrnossa
Blâson

Gentilyiço Gèrnossiér, Gèrnossiéreen arpetan

Jarnossien, Jarnossienneen francês

Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Germĭnōsa
Nom francês Jarnosse [ʒaʁ.nɔs]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Rouanês(dens le Charluês)
Payis Drapél de la France France
Règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament Lêre
Arrondissement Rouana
Entèrcomunalitât Charluè-Bèrmont Cumunôtât
Sendeco
Mandat
Jian-Mârc Lombârd
2020-2026
Code postâl 42460
Code comena 42112
Dèmografia
Populacion
municipâla
414 hab. (2020 en diminucion de 6,12 % per rapôrt a 2015)
Densitât 35 hab./km2
Geografia
Coordonâs 46° 06′ 35″ bise, 4° 13′ 59″ levant
Hôtior Min. 344 m
Max. 570 m
Supèrficie 11,88 km2
Tipo Cumena campagnârda
Sôl d’atraccion Rouana
(cumena de la corona)
Èlèccions
Dèpartamentâles Canton de Charluè
Lègislatives 6éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Gèrnossa
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Vêde dessus la mapa topografica de Lêre
Gèrnossa
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Gèrnossa
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Gèrnossa
Lims
Seto Vouèbe commune-de-jarnosse.fr

Gèrnossa [dzaʀ.ˈnɔs][N 1] (Jarnosse [ʒaʁ.nɔs] en francês) est una cumena[V 1] francêse[V 2] et arpetana du Charluês en Rouanês, que sè trôve dens le dèpartement[V 3] de Lêre[T 1] en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.

Le velâjo sè trovêt avèrti[V 4] sus los confins du Liyonês et du Biôjolês historicos.

Los habitents du velâjo s’apèlont los Gèrnossiérs [lo dzaʀ.nɔ.ˈsi] et les Gèrnossiéres [le dzaʀ.nɔ.ˈsiːʀ][N 2].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le bôrg de la cumena sè trôve sus le pendolin[V 5] d’un torrâl[V 6] u bôrd gôcho de Gèrnossan[T 2] dedens le Charluês a la bise du Rouanês.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le nom de la cumena vint mancâblament[V 7] du latin populèro *GERMĬNŌSA (« endrêt ont que[V 8] poussont de mâltrus âbrolins »)[N 3].

Il est[V 9] un dèrivâ de gèrno avouéc le mémmo[V 10] sufixo come[V 11] dens le muet[V 12] « panossa »[1].

Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Hèraldica[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le blâson de Gèrnossa.

Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Boyé.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Liems de dehôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononçont arriér-més [dzaʀ.ˈnɔ.sa] d’aprés los patouesants.
    La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [dzar.ˈnɔs] et [dzar.ˈnɔ.sa].
    Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  2. La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lo dzar.nɔ.ˈsi] et [le dzar.nɔ.ˈsiːr].
  3. Jarnossa en 1269.
    Jarnasse u XIVémo siècllo.
    Gernousse en 1400.
    Jarnosse en 1576 et 1758.

Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [lɒːʀ] (la Loire en francês).
  2. Prononciê [dzaʀ.nɔ.ˈsã] (le Jarnossin en francês).
  3. Prononciê [tsɒː.ˈte də dzaʀ.ˈnɔs] (le château de Jarnosse en francês).
  4. Prononciê [e.ˈɡliːz sã ˈpjaːʀ a lo jẽ] (l’église Saint-Pierre-aux-Liens en francês), qu’ècrisont étot « l’églése Sant-Pierro-a-los-Liems » en grafia sarrên.

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon et somèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta rouanârda [jẽ] de « lims » mpl.
  2. Varianta rouanârda [di.ˈjo] (déhôr en grafia sarrên) de « defôr » m.
  3. Varianta rouanârda [sa.ˈʀẽ] de « sarrâye » a f.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta rouanârda [cœ.ˈmɛːn] de « comena » f.
  2. Varianta rouanârda [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
  3. Varianta rouanârda [de.paʀ.tə.ˈmẽ] de « dèpartament » m.
  4. « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet rouanârd por « los ôtros côps » loc adv.
  5. « pendolin » [pẽ.dɔ.ˈlã] m est le muet rouanârd por « couta » f, « penta » f, « bârma » f ou « revèrs » m.
  6. « torrâl » [tø.ˈʀɒ] (tœrrâl en grafia sarrên) m est le muet rouanârd por « molâr » m ou « suc » m.
  7. « mancâblament » [mã.kɒ.blə.ˈmẽ] (mancâblement en grafia sarrên) adv est le muet rouanârd por « probâblament » adv.
  8. « ont que » [ˈɔ̃.kə] pron rel est le parlement rouanârd por « yô que » pron rel.
    Varianta rouanârda [paʀ.lə.ˈmẽ] de « parlament » m.
  9. Varianta rouanârda [j‿e] de « o est » loc v.
  10. Varianta rouanârda [mãm] de « mémo » a m.
  11. Varianta rouanârda [kœm] (cœme en grafia sarrên) de « coment » ou « ’ment » prèp.
  12. Varianta rouanârda [mwø] de « mot » m.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciacion en arpetan rouanârd du pouent « 21. Cotôro » de l’ALLy retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 1 et 2, pp. 29 [→ Dzarnossis], 59 [→ Dzarnosse], 165 et 167.
  3. (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Roanne et son Arrondissement, Le Cotiô, Horvath, 1984, pp. 120-121.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 460 (liére en legne).
  2. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume II. Formations non-romanes ; formations dialectales, Geneva, Droz, 1991, p. 1298, nô 24130.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Domenico Stich, Francoprovençal. Proposition d’une orthographe supra-dialectale standardisée [PDF], Tèsa de doctorat, Univèrsitât Paris-Sorbona, 2001, p. 1235.