Sant-Vitor (Rouanês)

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
Çt’articllo est ècrit en arpetan rouanârd / ORB lârge. Le blâson de la vila de Rouana


Dêt pas étre mâl-prês por Sant-Vetor ou ben Sant-Vetior.
Pâge d’éde sus l’homonimia Por los articllos homonimos, vêde Sant-Vitor.
Sant-Vitor
[sã vi.ˈtø], [sã vi.ˈtu]

Sant-Vitor (Rouanês)
La mêson comuna de Sant-Vitor.
Blâson de Sant-Vitor
Blâson

Gentilyiço Sant-Vitorien, Sant-Vitoriènaen arpetan

Saint-Victorien, Saint-Victorienneen francês

Noms arpetans
En ORB sarrâ Sant-Vitœr
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Sānctus Victŏr
Nom francês Saint-Victor-sur-Rhins

[sɛ̃ vik.tɔʁ syʁ ʁɛ̃]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Rouanês(dens le
Biôjolês historico)
Payis Drapél de la France France
Règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament Lêre
Arrondissement Rouana
Entèrcomunalitât Comunôtât de comunes du Payis entre-mié Lêre et Rôno
Sendeco
Mandat
Timotê Crionês
2020-2026
Code postâl 42630
Code comena 42293
Dèmografia
Populacion
municipâla
1 207 hab. (2020 en ôgmentacion de 2,81 % per rapôrt a 2015)
Densitât 106 hab./km2
Geografia
Coordonâs 46° 00′ 18″ bise, 4° 16′ 56″ levant
Hôtior Min. 330 m
Max. 574 m
Supèrficie 11,43 km2
Tipo Comuna campagnârda
Sôl d’atraccion Tisié-los-Bôrgs
(comuna de la corona)
Èlèccions
Dèpartamentâles Canton de Charluè
Lègislatives 6éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Sant-Vitor
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Vêde dessus la mapa topografica de Lêre
Sant-Vitor
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Sant-Vitor
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Sant-Vitor
Lims
Seto Vouèbe stvictorsurrhins.fr

Sant-Vitor[N 1] [sã vi.ˈtø][N 2] (Saint-Victor-sur-Rhins [sɛ̃ vik.tɔʁ syʁ ʁɛ̃] en francês) est na comuna[V 1] francêse[V 2] et arpetana du Rouanês dens le Biôjolês historico, que sè trôve dens le dèpartament de Lêre[T 1] en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.

Los habitents du vilâjo[V 3] s’apèlont los Sant-Vitoriens [lo sã vi.tø.ˈʀjɛ̃] et les Sant-Vitoriènes [lə sã vi.tø.ˈʀjɛ.nə][N 3],[V 4].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le bôrg de la comuna sè trôve sus la pendua[V 5] rêda de la comba de Rins[T 2] dens los contrefôrts de los[V 6] monts du Hiôt-Biôjolês u madin[V 7] du Rouanês.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le nom de la comuna vint du latin SĀNCTUS VICTŎR (« sant Vitor »)[N 4].

Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Hèraldica[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le blâson de Sant-Vitor.

Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Sant-Vitor.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Liems de defôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Ècrisont arriér-més « Sant-Vitœr » en grafia sarrâ.
  2. Prononçont étot [sã vi.ˈtu] d’aprés los patouesants.
    Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  3. Ècrisont arriér-més « los Sant-Vitœriens et les Sant-Vitœriènes » en grafia sarrâ.
    Les ôtres vês, la prononciacion tradicionâla ére [lo sã vi.tø.ˈrjɛ̃] et [lə sã vi.tø.ˈrjɛ.nə].
  4. Sancti Victorii en 946.
    Sanctum Victorem en 994.
    Sancti Victoris en 998, u XIVémo siècllo et en 1513.
    Sancto Victore en 1219.
    Saint-Victor-sur-Reins en 1789.
    Saint-Victor u XVIIIémo siècllo.
    Saint-Victor-sur-Rhins u XVIIIémo siècllo.

Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [ˈlaˑɛ.ʀɪ] (la Loire en francês).
  2. Prononciê [ʀɛ̃] (le Rhins en francês).
  3. Prononciê [e.ˈliː.zɪ sã vi.ˈtø] (l’église Saint-Victor en francês), qu’ècrisont étot « l’églése Sant-Vitœr » en grafia sarrâ.

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta rouanârda [maˑɛ.ˈzɔ̃ kɔ.ˈmyː.na] de « mêson comena » loc nom f.
  2. Varianta rouanârda [sa.ˈʀɔ] de « sarrâye » a f.
  3. Varianta rouanârda [kɔ.ˈmyː.nə] de « comenes » fpl.
  4. Varianta rouanârda [jã] de « lims » mpl.
  5. Varianta rouanârda [vaʀ] de « vâl » f.
  6. Varianta rouanârda [ʀə.tʀãs.ˈkʀiː.tɪ] de « retranscrita » pp f.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta rouanârda [kɔ.ˈmyː.na] de « comena » f.
  2. Varianta rouanârda [fʀã.ˈseː.zɪ] de « francêsa » a f.
  3. Varianta rouanârda [vi.ˈlaːdz] de « velâjo » m.
  4. « les ôtres fês » [lə.ˈz‿ɔː.tʀə vaˑɛ] loc adv est le parlar rouanârd por « los ôtros côps » loc adv.
  5. « pendua » [pɛ̃.ˈdɥa] f est la parola rouanârda por « couta » f, « penta » f, « bârma » f ou « revèrs » m.
  6. Varianta rouanârda [d‿lo] de « des » art mpl.
  7. « madin » [ma.ˈdɛ̃] m est la parola rouanârda por « levant » m.
  8. Varianta rouanârda [sã vi.ˈtø] (Sant-Vitœr en grafia sarrâ) de « Sant-Vitor » m.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciacion en arpetan rouanârd de la Vâr de la reviére de Tarâro retranscrite d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr) F.E.D. de l’Ècllèriê, Chansons, Contes, Poésies de Traditions Populaires du Val de Turdine. bilingue, Tarâro, Imprimerie Vignon & Cie, 1985, pp. 110 et 114 (liére en legne).
  3. (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Roanne et son Arrondissement, Le Cotiô, Horvath, 1984, p. 509.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 922-923.
  2. (fr) Ana-Marie Vôrpâs, Gllôdo Michiél, Noms de lieux de la Loire et du Rhône. Introduction à la toponymie, Paris, Bonneton, 1997, pp. 15 et 200.
  3. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume III. Formations dialectales (suite) et françaises. Errata et addenda aux trois volumes, Geneva, Droz, 1998, p. 1603, nô 28236.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]