Aller au contenu

Bèlaroche

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.

Vers-Vères

Cet’articllo est ècrit en arpetan biôjolês / ORB lârge. Lo blâson du Biôjolês


Bèlaroche
[bɛl.ˈʀœts], [ˌbɛ.la.ˈʀɔ.tsɪ]
[bɛl.ˈrœts], [ˌbɛ.la.ˈrɔ.tsɪ]

Bèlaroche
La mênson comuna de Bèlaroche.
Blâson de Bèlaroche
Blâson

Gentilyiço Bèlarochon, Bèlarochonaen arpetan

Bellerochon, Bellerochonneen francês

Noms arpetans
Nom arpetan historico Vers-Vères [ve.ˈveːr]
En ORB sarrên Bèlerœcheou benBèleroche
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Bella rūpis
Nom francês Belleroche [bɛl.ʁɔʃ]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Rouanês(dens le
Biôjolês historico)
Payis Drapél de la France France
Règion Ârvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament Lênre
Arrondissement Rouana
Entèrcomunalitât Charluè-Bèrmont Comunôtât
Sendeco
Mandat
Bèrnât Chegniér
2020-2026
Code postâl 42670
Code comena 42014
Dèmografia
Populacion
municipâla
313 hab. (2021 en ôgmentacion de 0,32 % per rapôrt a 2016)
Densitât 22 hab./km2
Geografia
Coordonâs 46° 10′ 09″ bise, 4° 24′ 39″ levant
Hôtior Min. 473 m
Max. 881 m
Supèrficie 13,93 km2
Tipo Comuna campagnârda a mênsons èscartêns
Unitât urbèna Dehôr l’unitât urbèna
Sôl d’atraccion Dehôr l’atraccion des veles
Èlèccions
Dèpartamentâles Canton de Charluè
Lègislatives 6éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ârvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa d’Ârvèrgne-Rôno-Ârpes
Bèlaroche
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Vêde dessus la mapa topografica de Lêre
Bèlaroche
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Bèlaroche
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Bèlaroche
Lims
Seto Vouèbe belleroche42.fr

Bèlaroche[N 1],[V 1] [bɛl.ˈʀœts][N 2] (Belleroche [bɛl.ʁɔʃ] en francês) est unna[V 2] comuna[V 3] francêse[V 4] et arpetanna[V 5] du Rouanês dedens[V 6] le Biôjolês historico, qu’o sè trôve dens[V 7] le dèpartement[V 8] de Lênre[T 1] en[V 9] règion Ârvèrgne-Rôno-Ârpes.

Los habitents[V 10] du velâjo s’apèlont los Bèlarochons [lo bɛl.ʀø.ˈtsɒ̃] et les Bèlarochones [le bɛl.ʀø.ˈtsœn][N 3].

Un pont sus Botorèt a Bèlaroche.

Le buerg[V 11] de la comuna sè trôve a 547 m de hiôt sus le replat d’un torrâl[V 12] qu’est d’amont la reva[V 13] drête[V 14] de Botorèt[T 2] u cuer[V 15] des monts du Hiôt-Biôjolês a la bise du Rouanês.

Le nom de la comuna vint du latin *BELLA RŪPIS (« brâva parê de rochiér[V 16] »).

Le muet[V 17] latin *RŪPIS — o est le gènitif singuliér de RŪPĒS — at étâ remplacien[V 18] pendent[V 19] le Moyen Âjo[V 20] per le muet bâs latin *ROCCA (« roche, rochiér ; endrent fortifeyen, châtél[V 21] »), d’ont que[V 22] vint le muet viely arpetan *rochi (« roche, rochiér »).

Atèstacions historiques (sèlèccion)


Le nom arpetan d’origina — Vers-Vères [ve.ˈveːr] — vôt dére « vers[V 23] los (mondos de la famelye) Vères ».

Cultura locâla et patrimouèno

[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrents et monuments

[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Le blâson de Bèlaroche.

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdia libros sus Bèlaroche.

Notes et rèferences

[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
  1. Ils ècrisont arriér-més « Bèlerœche » ou ben « Bèleroche » en grafia sarrên.
    O s’apelêt avèrti Vers-Vères [ve.ˈveːr].
  2. Ils prononçont étot [ˌbɛ.la.ˈʀɔ.tsɪ] d’aprés los patouesants.
    La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [bɛl.ˈrœts] et [ˌbɛ.la.ˈrɔ.tsɪ].
    Le [r] roulâ at étâ remplacien per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  3. Ils ècrisont arriér-més « los Bèlerœchons et les Bèlerœchœnes » en grafia sarrên.
    La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lo bɛl.rø.ˈtsɒ̃] et [le bɛl.rø.ˈtsœn].
  1. Prononciê [lɒ̃ːʀ] (la Loire en francês).
  2. Prononciê [bɔ.tu.ˈʀe] (le Botoret en francês).
  3. Prononciê [e.ˈɡliːz sã.ˌdzã.ba.ˈtiːs] (l’église Saint-Jean-Baptiste en francês), qu’ils ècrisont étot « l’églése Sant-Jian-Baptisso » en grafia sarrên.
  4. Prononciê [ty.ˈnɛl de.z‿e.tsaʀ.ˈmjɔ] (le tunnel des Écharmeaux en francês).
  5. Prononciê [kœl de.z‿e.køʀ.ˈbɒ̃] (le col des Écorbans en francês), qu’ècrisont arriér-més « le cœl des Ècœrbêns » en grafia sarrên.

— Enfocajon et somèro

[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
  1. Varianta biôjolêse [mɒ̃ː.ˌzɒ̃.kø.ˈmyn] (mênson cœmuna en grafia sarrên) de « mêson comena » loc nom f.
  2. Varianta biôjolêse [sa.ˈʀɒ̃] de « sarrâye » a f.
  3. Varianta biôjolêse [mɒ̃ː.ˈzɒ̃] de « mêsons » fpl.
  4. Varianta rouanârda [es.kaʀ.ˈtɒ̃] de « èpatâyes » ou « ècartâyes » a fpl.
  5. « dehôr » [di.ˈjo] (déhôr en grafia sarrên) prèp est le muet biôjolês por « en defôr de » loc prèp.
  6. Varianta biôjolêse [de] (devant unna voyèla [de.z‿]) de « de les » art fpl.
  7. Varianta biôjolêse [ɛ.ˈdʀə̃] (èndrents en grafia sarrên) de « endrêts » mpl.
  8. Varianta biôjolêse [vɒː] de « vêre » v tr.
  9. Varianta biôjolêse [jã] de « lims » mpl.
  10. Varianta biôjolêse [di.ˈjo] (déhôr en grafia sarrên) de « defôr » m.
  11. Varianta biôjolêse [ʀe.fə.ˈʀɛs] (rèferènces en grafia sarrên) de « rèferences » fpl.
  12. Varianta biôjolêse [ˌnɒ̃.d‿ɛ.ˈdʀə̃] (noms d’èndrent en grafia sarrên) de « noms d’endrêt » loc nom mpl.
  1. « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet biôjolês por « los ôtros côps » loc adv.
  2. Varianta biôjolêse [ə̃n] de « na » ou ben « una » art endèf f.
  3. Varianta biôjolêse [kø.ˈmyn] (cœmuna en grafia sarrên) de « comena » f.
  4. Varianta biôjolêse [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
  5. Varianta biôjolêse [aʀ.pə.ˈtãn] de « arpetana » a f.
  6. Varianta biôjolêse [də.ˈdɛ] (dedèns en grafia sarrên) de « dedens » prèp.
  7. Varianta biôjolêse [dɛ] (dèns en grafia sarrên) de « dens » prèp.
  8. Varianta biôjolêse [de.paʀ.tə.ˈmɛ] (dèpartemènt en grafia sarrên) de « dèpartament » m.
  9. Varianta biôjolêse [ɛ] (èn en grafia sarrên) de « en » prèp.
  10. Varianta biôjolêse [a.bi.ˈtɛ] (habitènts en grafia sarrên) de « habitents » mpl.
  11. Varianta biôjolêse [bwø] de « bôrg » m.
  12. « torrâl » [tø.ˈʀɔ] (tœrrâl en grafia sarrên) m est le muet biôjolês por « molâr » m ou ben « suc » m.
  13. Varianta biôjolêse [ʀəv] de « riva » f.
  14. Varianta biôjolêse [dʀaːt] de « drêta » a f.
  15. Varianta biôjolêse [tʃœʀ] de « côr » m.
  16. Varianta biôjolêse [ʀø.ˈtsje] (rœchiér en grafia sarrên) de « rochiér » m.
  17. Varianta biôjolêse [mwø] de « mot » m.
  18. Varianta biôjolêse [ʀɛ.ple.ˈsjə̃] (rèmplàcien en grafia sarrên) de « remplaciê » pp m.
  19. Varianta biôjolêse [pɛ.ˈdɛ] (pèndènt en grafia sarrên) de « pendent » prèp.
  20. Varianta biôjolêse [mɔ.jɛ.ˈn‿aːdz] (Moyèn Âjo en grafia sarrên) de « Moyen Âjo » loc nom m.
  21. Varianta biôjolêse [ʀœts] (rœche en grafia sarrên) de « roche » f.
    Varianta biôjolêse [ɛ.ˈdʀə̃] (èndrent en grafia sarrên) de « endrêt » m.
    Varianta biôjolêse [foʀ.ti.ˈfjə̃] de « fortifiâ » a m.
  22. « d’ont que » [ˈd‿ɔ̃.k‿] loc adv entèrrog est le parlement biôjolês por « de yô que » loc adv entèrrog.
    Varianta biôjolêse [paʀ.lə.ˈmɛ] (parlemènt en grafia sarrên) de « parlament » m.
  23. « vers » [ve] prèp est le muet biôjolês por « chiéz » prèp.
  24. Varianta biôjolêse [sã.ˌdzã.ba.ˈtiːs] de « Sant-Jian-Baptisto » m.
  25. Varianta biôjolêse [me.ˈtɔ] de « betâ » pp m.
  1. Prononciacion en arpetan biôjolês de Bèlaroche retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr) Gusto a Combi, Dictionnaire du patois de Belleroche (Loire), Dijon, 1994, pp. 65, 298 [→ Bèle + reutse] et 399.
  3. (fr) Domenico Stich, Francoprovençal. Proposition d’une orthographe supra-dialectale standardisée [PDF], Tèsa de doctorat, Univèrsitât Paris-Sorbona, 2001, p. 492.
  4. (fr) Domenico Stich, Dictionnaire francoprovençal-français et français-francoprovençal, Tonon, Le Carré, 2003, pp. 162 et 394.
  5. (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Roanne et son Arrondissement, Le Cotiô, Horvath, 1984, pp. 58-59.
  1. (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 51-52 (liére en legne).
  2. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume Ier. Formations préceltiques, celtiques, romanes, Geneva, Droz, 1990, p. 87, nô 1616 (liére en legne).
  3. (fr) Ana-Marie Vôrpâs, Gllôdo Michiél, Noms de lieux de la Loire et du Rhône. Introduction à la toponymie, Paris, Bonneton, 1997, pp. 14, 62 et 105.

— Suplèmentères

[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]