Parregné

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
(Redirigiê dês Parregniô)

Parregniô

Çt’articllo est ècrit en arpetan rouanârd / ORB lârge. Le blâson de la vila de Rouana


Dêt pas étre mâl-prês por Pârregniér.
Parregné
[pa.ʀe.ˈɲə]
[pa.re.ˈɲə]

Parregné
La mêson déte la Prèvôtât a Parregné.
Blâson de Parregné
Blâson

Gentilyiço mondo de Parregnéen arpetan

Parignycien, Parignycienneen francês

Noms arpetans
Ôtro nom arpetan historico Parregniô

[par.ˈɲø]

Parregniœen ORB sarrên
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Pătrĭnĭăcum
Nom francês Parigny [pa.ʁi.ɲi]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Rouanês(dens le
Biôjolês historico)
Payis Drapél de la France France
Règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament Lêre
Arrondissement Rouana
Entèrcomunalitât Rouanês Agllomèracion
Sendeco
Mandat
Domenico Bruére
2020-2026
Code postâl 42120
Code comena 42166
Dèmografia
Populacion
municipâla
631 hab. (2020 en ôgmentacion de 5,7 % per rapôrt a 2015)
Densitât 69 hab./km2
Geografia
Coordonâs 45° 59′ 29″ bise, 4° 05′ 53″ levant
Hôtior Min. 277 m
Max. 446 m
Supèrficie 9,15 km2
Tipo Cumena campagnârda
Sôl d’atraccion Rouana
(cumena de la corona)
Èlèccions
Dèpartamentâles Canton du Cotiô
Lègislatives 6éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Parregné
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Vêde dessus la mapa topografica de Lêre
Parregné
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Parregné
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Parregné
Lims
Seto Vouèbe parigny.fr

Parregné[N 1] [pa.ʀe.ˈɲə][N 2],[V 1] (Parigny [pa.ʁi.ɲi] en francês) est una cumena[V 2] francêse[V 3] et arpetana du Rouanês dedens le Biôjolês historico, que sè trôve dens le dèpartement[V 4] de Lêre[T 1] en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.

Los habitents du vilâjo[V 5] s’apèlont le mondo de Parregné [lə mɔ̃d də pa.ʀe.ˈɲə][N 3].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le bôrg de la cumena sè trôve sus le pendolin[V 6] d’un petèt[V 7] torrâl[V 8] u bôrd gôcho de Rins[T 2] u cuer[V 9] du Rouanês.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le nom de la cumena vint du latin *PĂTRĬNĬĂCUM (« domêno a *Pătrĭnĭus »)[N 4].

Le nom de la vesenên[V 10] d’Alyé[T 3] vint du latin *ALLĬĂCUM, que vint du gôlouès Alliācon (« domêno a Allios »)[N 5].

Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Hèraldica[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le blâson de Parregné.

Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Parregné.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Liems de dehôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Des côps, s’apelêt Parregniô [par.ˈɲø] en ôtros patouès arpetans, qu’ècrisont arriér-més « Parregniœ » en grafia sarrên.
  2. La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [pa.re.ˈɲə].
    Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  3. La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lə mɔ̃d də pa.re.ˈɲə].
  4. Parigneu en 1225.
    Parrigneu en 1286.
    Parigne en 1380 et 1395.
    Payrignie en 1390.
    Parignieu u XIVémo siècllo et en 1422.
    Payriniaco en 1420.
    Parigny en 1721.
  5. Aille en 1388.
    Ailhe en 1469.
    Haly u XVIIIémo siècllo.

Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [lɒːʀ] (la Loire en francês).
  2. Prononciê [ʀã] (le Rhins en francês).
  3. Prononciê [a.ˈjə] (Ailly en francês).
  4. Prononciê [tsɒː.ˈte d‿a.ˈjə] (le château d’Ailly en francês).
  5. Prononciê [maː.ˈzɔ̃ diːt la pʀe.vo.ˈtɒ] (la maison dite la Prévôté en francês).
  6. Prononciê [e.ˈɡliːz sẽt mɒ.də.ˈlɛn] (l’église Sainte-Madeleine en francês), qu’ècrisont étot « l’églése Sente-Mâdelêna » en grafia sarrên.

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon et somèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta rouanârda [jẽ] de « lims » mpl.
  2. Varianta rouanârda [di.ˈjo] (déhôr en grafia sarrên) de « defôr » m.
  3. Varianta rouanârda [sa.ˈʀẽ] de « sarrâye » a f.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet rouanârd por « los ôtros côps » loc adv.
    Varianta rouanârda [mwø] de « mot » m.
  2. Varianta rouanârda [cœ.ˈmɛːn] de « comena » f.
  3. Varianta rouanârda [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
  4. Varianta rouanârda [de.paʀ.tə.ˈmẽ] de « dèpartament » m.
  5. Varianta rouanârda [vi.ˈlaːdz] de « velâjo » m.
  6. « pendolin » [pẽ.dɔ.ˈlã] m est le muet rouanârd por « couta » f, « penta » f, « bârma » f ou « revèrs » m.
  7. Varianta rouanârda [pte] de « petiôt » a m.
  8. « torrâl » [tø.ˈʀɒ] (tœrrâl en grafia sarrên) m est le muet rouanârd por « molâr » m ou « suc » m.
  9. Varianta rouanârda [cœʀ] de « côr » m.
  10. Varianta rouanârda [va.ze.ˈnẽ] (vèsenên en grafia sarrên) de « vesenâ » f — il vôt dére « velâr » m.
  11. Varianta rouanârda [diːt] de « déta » a f.
  12. Varianta rouanârda [sẽt mɒ.də.ˈlɛn] de « Senta-Madelêna » f.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciacion en arpetan rouanârd du pouent « 21. Cotôro » de l’ALLy retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 1 et 2, pp. 23 [→ vé le Pont de Rhan ; dins los pros de Rhan] et 39 [→ é pont de Rhans].
  3. (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Roanne et son Arrondissement, Le Cotiô, Horvath, 1984, pp. 240-241.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 5 et 677-678 (liére en legne).
  2. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume Ier. Formations préceltiques, celtiques, romanes, Geneva, Droz, 1990, pp. 535, nô 8662 et 578, nô 9388 (liére en legne).
  3. (fr) Ana-Marie Vôrpâs, Gllôdo Michiél, Noms de lieux de la Loire et du Rhône. Introduction à la toponymie, Paris, Bonneton, 1997, pp. 31, 43, 167 et 178.
  4. (fr) Gzaviér Delamâra, Noms de lieux celtiques de l’Europe ancienne. (-500 / +500). Dictionnaire, Ârlo, Errance, 2012, p. 47.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]