Sent-Ciro-sus-Menton

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
Cél articllo y-est ècrit en[V 1] arpetan[V 2] brêssan[V 3] / ORB lârge. Lo blâson de la Brêsse


Dêt pas étre mâl-prês por Sent-Genés-sus-Menton.
Pâge d’éde sus l’homonimia Por los articllos homonimos, vêde Sent-Ciro et Menton.
Sent-Ciro
[sɛ ˈsiː.ðu], [sɛ siːr]

Sent-Ciro-sus-Menton
L’égllése de la parouèssa Sent-Ciro viua depués La Crouéx.
Blâson de Sent-Ciro
Blâson

Gentilyiço céls-que de Sent-Ciroen ORB lârgesétye de Sè-Sizhouen CFLL brêssana

Saint-Cyrien, Saint-Cyrienneen francês

Noms arpetans
Fôrma longe
en ORB lârge
Sent-Ciro-sus-Menton

[sɛ ˈsiː.ðu sy mɛ.ˈtɔ̃],

[sɛ siːr ʃy mɛ.ˈtɔ̃]


Sènt-Ciro-sus-Mèntonen ORB sarrâ
En CFLL brêssana Sè-Sizhou-su-Mèton,

Sè-Sir-chu-Mèton
En CFLL felyensiére Sè-Sir̈ou-su-Mètan

[sɛ ˈsiː.ðu sy mɛ.ˈtã]
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Sānctus Cȳrĭcus dē Mentō
Nom francês Saint-Cyr-sur-Menthon

[sɛ̃ siʁ syʁ mɑ̃.tɔ̃]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Brêsse
Payis Drapél de la France France
Règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Dèpartament En
Arrondissement Bôrg
Entèrcomunalitât Comunôtât de comenes de la Vêla
Sendeco
Mandat
Jian-Luc Camilyeri
2020-2026
Code postâl 01380
Code comena 01343
Dèmografia
Populacion
municipâla
1 822 hab. (2020 en ôgmentacion de 4,35 % per rapôrt a 2015)
Densitât 108 hab./km2
Geografia
Coordonâs 46° 16′ 32″ bise, 4° 58′ 23″ levant
Hôtior Min. 181 m
Max. 217 m
Supèrficie 16,93 km2
Tipo Comena campagnârda
Sôl d’atraccion Mâcon
(comena de la corona)
Èlèccions
Dèpartamentâles Canton de Vonâs
Lègislatives 4éma circonscripcion
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Sent-Ciro
Geolocalisacion sus la mapa : En
Vêde dessus la mapa topografica de l’En
Sent-Ciro
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Sent-Ciro
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa topografica de France
Sent-Ciro
Lims
Seto Vouèbe mairie-saint-cyr-sur-menthon.fr

Sent-Ciro-sus-Menton[N 1] [sɛ ˈsiː.ðu sy mɛ.ˈtɔ̃][N 2],[V 4] (Saint-Cyr-sur-Menthon [sɛ̃ siʁ syʁ mɑ̃.tɔ̃] en francês) donc ben[V 5] de môda[V 6] Sent-Ciro [sɛ ˈsiː.ðu][N 3],[V 7] y-est na comena francêsa pués[V 8] arpetana de la Brêsse savoyârda, que sè trôve dens[V 9] lo dèpartement[V 10] de l’En en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.

Les[V 11] habitents[V 12] du velâjo s’apèlont céls-que de Sent-Ciro [ˈse.tjə də sɛ ˈsiː.ðu][N 4].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Lo bôrg de la comena sè trôve sus la penta[V 13] d’un molâr qu’est a la bise de la reva[V 14] drête[V 15] du Menton[T 1] en Brêsse.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Lo niom[V 16] de la comena est composâ du latin SĀNCTUS CȲRĬCUS (« sent[V 17] Ciro ») pués — l’origina du niom de la reviére de Menton — *MENTŌ, que vint du gôlouès Mantonon (« domêno de *Mantū »)[N 5].

Cultura locâla pués patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts pués monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Hèraldica[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Lo blâson de Sent-Ciro.

Vêr arriér-més[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Sent-Ciro.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Lims de defôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes pués rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Ècrivont « Sè-Sizhou-su-Mèton » donc ben « Sè-Sir-chu-Mèton » (Sènt-Ciro-sus-Mènton en grafia sarrâ) en CFLL brêssana.
  2. Prononçont arriér-més [sɛ siːr ʃy mɛ.ˈtɔ̃] d’aprés les patouesants,
    pués [sɛ ˈsiː.ðu sy mɛ.ˈtã] en patouès felyensiér, qu’ècrivont « Sè-Sir̈ou-su-Mètan » en CFLL felyensiére.
  3. Prononçont non ples [sɛ siːr] d’aprés les patouesants.
  4. Ècrivont « sétye de Sè-Sizhou » en CFLL brêssana,
    pués diont arriér-més « chétye de Sè-Sir » [ˈʃe.tjə də sɛ siːr] d’aprés les patouesants.
  5. Sancti Cirici en 994-995 et 1250.
    Sancto Cirico en 1096-1124, u XIIémo siècllo et en 1237.
    Sanctus Ciricus en 1237.
    Seint Cire en 1325.
    Sanctus Cyricus en 1350 et 1495.
    Sanctus Ciricus supra Mentonem en 1442.
    Saint Cyr en Bresse en 1628.
    Saint Cyre sus Menthon en 1630.
    Saint Syr en 1630.
    Saint Cire en Bresse en 1655.
    Saint Cire sur Menton en 1671.
    Saint Cyre en 1757.
    Saint Cyr sur Menthon u XVIIIémo siècllo.

Nioms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [mɛ.ˈtɔ̃] (lo Mènton en grafia sarrà ; le Menthon en francês).
  2. Prononciê [pwaːp də sɛ ˈsiː.ðu] (la motte castrale de Saint-Cyr-sur-Menthon en francês), qu’ècrivont non ples « la pouèpe de Sènt-Ciro » en grafia sarrâ.
  3. Prononciê [ˈfrə.ma də tra.var.ˈna] (la ferme de Travernay en francês).
  4. Prononciê [ɡrɛð de ka.ˈrɔ̃] (la grange des Carrons en francês), qu’ècrivont arriér-més « la grànge des Carrons » en grafia sarrâ.
  5. Prononciê [ˈfrə.ma de pla.ˈnɔ̃] (la ferme des Planons en francês).
  6. Prononciê [ˈfrə.ma də la ɡrɛð dy ʎø] (la ferme de la Grange du Clou en francês), qu’ècrivont non ples « la frema de la Grànge du Cllou » en grafia sarrâ.
  7. Prononciê [e.ˈliːʒ sɛ ˈsiː.ðu] (l’église Saint-Cyr en francês), qu’ècrivont arriér-més « l’églése Sènt-Ciro » en grafia sarrâ.

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon pués somèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. « parouèssa » [pa.ˈðu.ʃa] f est lo mot brêssan por « paroche » f.
  2. « depués » [də.ˈpi] prèp est lo mot brêssan por « dês » prèp.
  3. Varianta brêssana [krɥi] de « crouèx » f.
  4. Varianta brêssana [ɛ.ˈdraː] (èndrêts en grafia sarrâ) de « endrêts » mpl.
  5. Varianta brêssana [mu.nə.ˈmɛ] (monumènts en grafia sarrâ) de « monuments » mpl.
  6. Varianta brêssana [va] de « vêre » v.
  7. Varianta brêssana [njɔ̃] de « noms » mpl.
  8. Varianta brêssana [ɛ.ˈdraː] (èndrêt en grafia sarrâ) de « endrêt » m.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta brêssana [ɛ] (èn en grafia sarrâ ; devant na voyèla [ɛ.n‿]) de « en » prèp.
    Varianta brêssana [ʃə.ˈro] (sàrrâ en grafia sarrâ) de « sarrâye » a f.
  2. Varianta brêssana [ar.pə.ˈtɛ] (arpetàn en grafia sarrâ) de « arpetan » m.
  3. Varianta brêssana [bra.ˈsɛ] (brêssàn en grafia sarrâ) de « brêssan » a m.
  4. Varianta brêssana [pa.twa.ˈzɛ] (patouesànts en grafia sarrâ) de « patouesants » mpl.
  5. « donc ben » [dɔ̃ bɛ̃] loc conj est la façon de côsar brêssana por « ou » conj donc ben « ou ben » loc conj.
    « côsar » [ko.ˈʒo] v est lo mot brêssan por « prègiér » donc ben « parlar » v.
  6. Varianta brêssana [ˈmøː.da] (mœda en grafia sarrâ) de « cotema » f, « môda » f donc ben « usâjo » m.
  7. Varianta brêssana [nɔ̃.ˈplə] de « nan ples » loc adv — cen vôt dére « asse-ben », « avouéc » donc ben « étot » adv.
  8. « pués » [pi] conj est lo mot brêssan por « et » conj donc ben « et pués » loc conj.
  9. Varianta brêssana [dɛ] (dèns en grafia sarrâ) de « dens » prèp.
  10. Varianta brêssana [de.par.tə.ˈmɛ] (dèpartemènt en grafia sarrâ) de « dèpartament » m.
  11. Varianta brêssana [le] (devant les voyèles [a, o, ɔ, u] [le.ʒ‿] pués devant les voyèles [ə, e, ɛ, i] [le.z‿]) de « les » art mpl.
  12. Varianta brêssana [a.bi.ˈtɛ] (habitènts en grafia sarrâ) de « habitents » mpl.
  13. Varianta brêssana [ˈpɛ.ta] (pènta en grafia sarrâ) de « penta » f, « revèrs » m donc ben « rupa » f.
  14. Varianta brêssana [ˈrə.va] de « riva » f.
  15. Varianta brêssana [draːt] de « drêta » a f.
  16. Varianta brêssana [njɔ̃] de « nom » m.
  17. Varianta brêssana [sɛ] (sènt en grafia sarrâ) de « sant » a m.
  18. Varianta brêssana [ˈfrə.ma] de « fèrma » f.
  19. Varianta brêssana [ɡrɛð] (grànge en grafia sarrâ) de « grange » f.
  20. Varianta brêssana [sɛ ˈsiː.ðu] (Sènt-Ciro en grafia sarrâ) de « Sant-Ciro » m.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Vie quotidienne en Bresse. Glossaire du patois bressan, Bôrg, Musée des Pays de l’Ain, “Les Viriatis et le patois de Bresse”, 1994.
  2. (fr) Saint-Cyr, sus lo seto du DicoFranPro (viu lo 5 de jouin 2023).
  3. (fr) Jian Chambârd, Vie quotidienne en Val-de-Saône et glossaire du patois de Feillens, Bâgiê-lo-Châtél, “Les Amis du Site, Culture et Loisirs”, 1989, p. 218 [→ Sè Sir̈ou].
  4. (fr) Domenico Stich, Francoprovençal. Proposition d’une orthographe supra-dialectale standardisée [PDF], Tèsa de doctorat, Univèrsitât Paris-Sorbona, 2001, p. 501.
  5. (fr) Domenico Stich, Dictionnaire francoprovençal-français et français-francoprovençal, Tonon, Le Carré, 2003, pp. 175 et 405.
  6. (fr) Grande encyclopédie de l’Ain. Histoire des communes de l’Ain. La Bresse et le Revermont, Le Cotiô, Horvath, 1984, pp. 398-401.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Èdouârd Felipon, Dictionnaire topographique du département de l’Ain comprenant les noms de lieu anciens et modernes, Paris, Imprimerie nationale, 1911, p. 373.
  2. (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume III. Formations dialectales (suite) et françaises. Errata et addenda aux trois volumes, Geneva, Droz, 1998, p. 1594, nô 28151.
  3. (fr) Hanri Soutère, Saint-Cergue, Saint-Cergues, Saint-Cyr, Saint-Cyr-sur-Menthon pués Mantenay-Montlin, ..., Menthon, ..., Menthon-Saint-Bernard, dedens Noms de lieux de Suisse romande, Savoie et environs, sus lo seto henrysuter.ch, 2000-2009 (viu lo 6 de jouin 2023).
  4. (fr) Gzaviér Delamâra, Noms de lieux celtiques de l’Europe ancienne. (-500 / +500). Dictionnaire, Ârlo, Errance, 2012, p. 190.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]