Tacito

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.
Cél articllo est ècrit en arpetan supradialèctâl / ORB lârge. Lo blâson panarpetan


Pâge d’éde sus l’homonimia Por los articllos homonimos, vêde Tacito.
Publio Cornèlyo Tacito
[py.ˈbli.jo kɔr.ˈneː.ʎo ta.ˈsi.to]
Dèscripcion de cel’émâge, tot pariér comentâye ce-aprés

Portrèt fictif de Tacito du comencement du XXémo siècllo, a tôrt d’aprés un busto antico (Bryce, James Bryce, Viscount ; Thompson, Holland ; Petrie, William Matthew Flinders, Sir. The Book of History: A History of All Nations from the Earliest Times to the Present, avouéc més de 8 000 ilustracions. Volumo 7 : The Roman Empire. (1920). Niou-Yorque : Grolier Society. p. 2741).

Fonccions

Tribuno de la plèba

Cossiôl

Prètior

Govèrnor romen

Sènator romen

Biografia

Nom de nèssence Pūblĭus Cornēlĭus Tăcĭtus
[ˈpuː.bli.us kor.ˈneː.li.us ˈta.ki.tus]
Nèssence vers 54ou benentre-mié 54 et 56 (?)
Gôla narbonêsa
Môrt vers 120
Nacionalitât Romen
Temps Hiôt-Empiro romen
Activitâts
Formacion
Conjuent
Jūlĭa Agrĭcŏla (dês 77)
Gens

Ôtres enformacions

Lengoua d’ècritura
Mêtro
Genro artistico

Ôvres principâles

Tacito [ta.ˈsi.to] (Pūblĭus Cornēlĭus Tăcĭtus Cæ(cīna Pætus) [ˈpuː.bli.us kor.ˈneː.li.us ˈta.ki.tus kae̯.ˈkiː.na
ˈpae̯.tus]
en latin)[1] est un historien, filosofo, cossiôl et sènator romen que vint u mondo entre-mié los ans 54 et 58[2] en Gôla narbonêsa et que môrt vers 120 ap. J.-C. dens un endrêt encognu de l’Empiro romen.

Coment son ami Plinio lo Joueno, il ére un grant orior brilyent et renomâ, et pués il ére asse-ben un grant ècriven pendent son vivent que ses três ôvres les ples importantes sont los Anâls, la Via d’Agricola et les Histouères.

Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Tacito.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Biografies[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  • (de) Géza Alföldy, « Bricht der Schweigsame sein Schweigen ? Eine Grabinschrift in Rom », Mitteilungen des deutschen archäologischen Instituts, römische Abteilung, 102, 1995, p. 251-268.
  • (fr) Anthony R. Birley, « The Life and Death of Cornelius Tacitus », Historia, no 49,‎ , p. 230-247.
  • (fr) Tacito (trad. Pierre Grimal, téta de l. Pierre Grimal), Œuvres complètes, Paris, Gallimard, col. « La Pléiade », (ISBN 2070111768).
  • (en) Ronald Syme, Tacitus, Oxford, 1958.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Corpus Inscriptionum Latinarum, VI, 1574=41106 ; AE 1995, 92.
  2. Birley 2000, p. 236.