Parregné
(Redirigiê dês Parregniœ)
Parregniô
Çt’articllo est ècrit en arpetan rouanârd / ORB lârge. |
Parregné | |||||
[pa.ʀe.ˈɲə] [pa.re.ˈɲə] |
|||||
La mêson déte la Prèvôtât a Parregné. | |||||
Blâson |
|||||
Gentilyiço | mondo de Parregnéen arpetan
Parignycien, Parignycienneen francês | ||||
---|---|---|---|---|---|
Noms arpetans | |||||
Ôtro nom arpetan historico | Parregniô [par.ˈɲø] Parregniœen ORB sarrên | ||||
Noms ètrangiérs | |||||
Nom latin (racena) | Pătrĭnĭăcum | ||||
Nom francês | Parigny [pa.ʁi.ɲi] | ||||
Administracion | |||||
Règion culturâla | Arpetania | ||||
Règion historica | Rouanês(dens le Biôjolês historico) | ||||
Payis | France | ||||
Règion | Ôvèrgne-Rôno-Ârpes | ||||
Dèpartament | Lêre | ||||
Arrondissement | Rouana | ||||
Entèrcomunalitât | Rouanês Agllomèracion | ||||
Sendeco Mandat | Domenico Bruére 2020-2026 | ||||
Code postâl | 42120 | ||||
Code comena | 42166 | ||||
Dèmografia | |||||
Populacion municipâla | 631 hab. (2020 ) | ||||
Densitât | 69 hab./km2 | ||||
Geografia | |||||
Coordonâs | 45° 59′ 29″ bise, 4° 05′ 53″ levant | ||||
Hôtior | Min. 277 m Max. 446 m | ||||
Supèrficie | 9,15 km2 | ||||
Tipo | Cumena campagnârda | ||||
Sôl d’atraccion | Rouana (cumena de la corona) | ||||
Èlèccions | |||||
Dèpartamentâles | Canton du Cotiô | ||||
Lègislatives | 6éma circonscripcion | ||||
Localisacion | |||||
Geolocalisacion sus la mapa : Ôvèrgne-Rôno-Ârpes
Geolocalisacion sus la mapa : Lêre
Geolocalisacion sus la mapa : France
Geolocalisacion sus la mapa : France
| |||||
Lims | |||||
Seto Vouèbe | parigny.fr | ||||
changiér |
Parregné[N 1] [pa.ʀe.ˈɲə][N 2],[V 1] (Parigny [pa.ʁi.ɲi] en francês) est una cumena[V 2] francêse[V 3] et arpetana du Rouanês dedens le Biôjolês historico, que sè trôve dens le dèpartement[V 4] de Lêre[T 1] en règion Ôvèrgne-Rôno-Ârpes.
Los habitents du vilâjo[V 5] s’apèlont le mondo de Parregné [lə mɔ̃d də pa.ʀe.ˈɲə][N 3].
Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Le bôrg de la cumena sè trôve sus le pendolin[V 6] d’un petèt[V 7] torrâl[V 8] u bôrd gôcho de Rins[T 2] u cuer[V 9] du Rouanês.
Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Le nom de la cumena vint du latin *PĂTRĬNĬĂCUM (« domêno a *Pătrĭnĭus »)[N 4].
Le nom de la vesenên[V 10] d’Alyé[T 3] vint du latin *ALLĬĂCUM, que vint du gôlouès Alliācon (« domêno a Allios »)[N 5].
Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- le châtél d’Alyé[T 4] du XIIémo siècllo ;
- la mêson déte[V 11] la Prèvôtât[T 5] de la fin du XVémo siècllo ;
- l’égllése Sente-Mâdelêna[T 6],[V 12] de 1840.
Hèraldica[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Liems de dehôr[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- Des côps, s’apelêt Parregniô [par.ˈɲø] en ôtros patouès arpetans, qu’ècrisont arriér-més « Parregniœ » en grafia sarrên.
- La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [pa.re.ˈɲə].
Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan. - La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lə mɔ̃d də pa.re.ˈɲə].
- Parigneu en 1225.
Parrigneu en 1286.
Parigne en 1380 et 1395.
Payrignie en 1390.
Parignieu u XIVémo siècllo et en 1422.
Payriniaco en 1420.
Parigny en 1721. - Aille en 1388.
Ailhe en 1469.
Haly u XVIIIémo siècllo.
Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- Prononciê [lɒːʀ] (la Loire en francês).
- Prononciê [ʀã] (le Rhins en francês).
- Prononciê [a.ˈjə] (Ailly en francês).
- Prononciê [tsɒː.ˈte d‿a.ˈjə] (le château d’Ailly en francês).
- Prononciê [maː.ˈzɔ̃ diːt la pʀe.vo.ˈtɒ] (la maison dite la Prévôté en francês).
- Prononciê [e.ˈɡliːz sẽt mɒ.də.ˈlɛn] (l’église Sainte-Madeleine en francês), qu’ècrisont étot « l’églése Sente-Mâdelêna » en grafia sarrên.
Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
— Enfocajon et somèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- Varianta rouanârda [jẽ] de « lims » mpl.
- Varianta rouanârda [di.ˈjo] (déhôr en grafia sarrên) de « defôr » m.
- Varianta rouanârda [sa.ˈʀẽ] de « sarrâye » a f.
— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet rouanârd por « los ôtros côps » loc adv.
Varianta rouanârda [mwø] de « mot » m. - Varianta rouanârda [cœ.ˈmɛːn] de « comena » f.
- Varianta rouanârda [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
- Varianta rouanârda [de.paʀ.tə.ˈmẽ] de « dèpartament » m.
- Varianta rouanârda [vi.ˈlaːdz] de « velâjo » m.
- « pendolin » [pẽ.dɔ.ˈlã] m est le muet rouanârd por « couta » f, « penta » f, « bârma » f ou « revèrs » m.
- Varianta rouanârda [pte] de « petiôt » a m.
- « torrâl » [tø.ˈʀɒ] (tœrrâl en grafia sarrên) m est le muet rouanârd por « molâr » m ou « suc » m.
- Varianta rouanârda [cœʀ] de « côr » m.
- Varianta rouanârda [va.ze.ˈnẽ] (vèsenên en grafia sarrên) de « vesenâ » f — il vôt dére « velâr » m.
- Varianta rouanârda [diːt] de « déta » a f.
- Varianta rouanârda [sẽt mɒ.də.ˈlɛn] de « Senta-Madelêna » f.
Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- Prononciacion en arpetan rouanârd du pouent « 21. Cotôro » de l’ALLy retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
- (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 1 et 2, pp. 23 [→ vé le Pont de Rhan ; dins los pros de Rhan] et 39 [→ é pont de Rhans].
- (fr) Grande encyclopédie du Forez et des communes de la Loire. Roanne et son Arrondissement, Le Cotiô, Horvath, 1984, pp. 240-241.
— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]
- (fr) Jian-Èdmê Duforn, Dictionnaire topographique du Forez et des paroisses du Lyonnais et du Beaujolais formant le département de la Loire, Mâcon, Protat, 1946, col. 5 et 677-678 (liére en legne).
- (fr) Èrnèst Nègro, Toponymie générale de la France. Étymologie de 35.000 noms de lieux. Volume Ier. Formations préceltiques, celtiques, romanes, Geneva, Droz, 1990, pp. 535, nô 8662 et 578, nô 9388 (liére en legne).
- (fr) Ana-Marie Vôrpâs, Gllôdo Michiél, Noms de lieux de la Loire et du Rhône. Introduction à la toponymie, Paris, Bonneton, 1997, pp. 31, 43, 167 et 178.
- (fr) Gzaviér Delamâra, Noms de lieux celtiques de l’Europe ancienne. (-500 / +500). Dictionnaire, Ârlo, Errance, 2012, p. 47.
— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]