Mardôlo

De Vouiquipèdia, l’enciclopèdia abada.

Mardôro

Çt’articllo est ècrit en arpetan biôjolês / ORB lârge. Lo blâson du Biôjolês


Mardôlo
[maʀ.ˈduːl], [maʀ.ˈduː.lʊ]
[mar.ˈduːl], [mar.ˈduː.lʊ]

Mardôlo
Le velâjo de Mardôlo vu depués
una montgorfiére.
Blâson de Mardôlo
Blâson

Gentilyiço Mardôliér, Mardôliéreen arpetan

Mardoulon, Mardoulonneen francês

Noms arpetans
En ORB sarrên Mardôle
Nom arpetan historico Mardôro

[mar.ˈduːr], [mar.ˈduː.rʊ]

Mardôreen ORB sarrên
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Mardubrĭum
Nom francês Mardore [maʁ.dɔʁ]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Biôjolês
Payis Drapél de la France France
Règion Rôno-Ârpes
Dèpartament Rôno
Arrondissement Velafranche
Canton Tisié
Comena Tisié-los-Bôrgs
Statut Cumena dèlèguên
Code postâl 69240
Code comena 69128
Dèmografia
Populacion 518 hab. (2010)
Densitât 38 hab./km2
Geografia
Coordonâs 46° 04′ 12″ bise, 4° 20′ 17″ levant
Hôtior Min. 417 m
Max. 804 m
Supèrficie 13,47 km2
Historico
Fusion 1ér de janviér 2013
Comena d’entègracion Tisié-los-Bôrgs
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Rôno
Vêde dessus la mapa administrativa du Rôno
Mardôlo
Geolocalisacion sus la mapa : Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Rôno-Ârpes
Mardôlo
Geolocalisacion sus la mapa : Rôno
Vêde dessus la mapa topografica du Rôno
Mardôlo
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Mardôlo

Mardôlo[N 1],[V 1] [maʀ.ˈduːl][N 2] (Mardore [maʁ.dɔʁ] en francês) est una cumena[V 2] francêse[V 3] et arpetanna[V 4] dèlèguên[V 5] du Biôjolês, partia entègrenta de la cumena novèla de Tisié-los-Bôrgs depués[V 6] le [1], que sè trôve dens le dèpartement[V 7] du Rôno en règion Rôno-Ârpes.

Los habitents du velâjo s’apèlont los Mardôliérs [lo maʀ.du.ˈli] et les Mardôliéres [le maʀ.du.ˈliːʀ][N 3].

Geografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

La vielye cumena sè trôve dens la colena de Mardôlèt[T 1],[V 8] dedens los monts du Hiôt-Biôjolês.

Toponimia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le nom de la cumena vint du latin MARDUBRĬUM, que vint pôt-étre du gôlouès *Māridobrigā (« châtelâr, châtél-fôrt de Māridos ») ou *Mārodubron (« grand-égoue[V 9] »)[N 4].

Pendent le Moyen Âjo, le nom arpetan d’origina — Mardôro [mar.ˈduːr] — est passâ per le mémmo[V 10] changement qu’at remplaciê la lètra « r » entre-mié doves voyèles per la lètra « l » dens doux-três patouès arpetans du Biôjolês, du Liyonês et du Forês, come[V 11] dedens le muet[V 12] « marechâl » que vint come cen-que « malechâl ».

Cultura locâla et patrimouèno[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Endrêts et monuments[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Hèraldica[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Le blâson de Mardôlo.

Vêre étot[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Mardôlo.

Bibliografia[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes et rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

Notes[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Ècrisont arriér-més « Mardôle » en grafia sarrên.
    S’apelêt avèrti Mardôro [mar.ˈduːr] ou [mar.ˈduː.rʊ] d’aprés los patouesants, qu’ècrisant étot « Mardôre » en grafia sarrên.
  2. Prononçont arriér-més [maʀ.ˈduː.lʊ] d’aprés los patouesants.
    La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [mar.ˈduːl] et [mar.ˈduː.lʊ].
    Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  3. La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lo mar.du.ˈli] et [le mar.du.ˈliːr].
  4. Mardubrium u XIémo siècllo.
    Mardoure u XVIémo siècllo.

Noms d’endrêt[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciê [kɔ.ˈlen də maʀ.du.ˈle] (la vallée du Mardoret en francês).
  2. Prononciê [faʀ.ˈdzo] (Farjas en francês).
  3. Prononciê [pwɑːp dø boː dø.ˈʀjø] (la motte féodale du Bois-Durieux en francês), qu’ècrisont étot « la pouèpe du Bôsc-Duriœ » en grafia sarrên.
  4. Prononciê [e.ˈɡliz sã lø.ˈʀẽ] (l’église Saint-Laurent en francês), qu’ècrisont arriér-més « l’églése Sant-Lœrent » en grafia sarrên.
  5. Prononciê [ma.ˈdœn də maʀ.ˈduːl] (la Madone de Mardore en francês), qu’ècrisont étot « la Madœna de Mardôle » en grafia sarrên.

Vocabulèro[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Enfocajon, somèro pués rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Varianta biôjolêse [vy] de « viu » pp m.
  2. Varianta biôjolêse [sa.ˈʀẽ] de « sarrâye » a f.
  3. Varianta biôjolêse [d‿lo] de « des » art mpl.

— Tèxto[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet biôjolês por « los ôtros côps » loc adv.
  2. Varianta biôjolêse [cœ.ˈmen] de « comena » f.
  3. Varianta biôjolêse [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
  4. Varianta biôjolêse [aʀ.pə.ˈtãn] de « arpetana » a f.
  5. Varianta biôjolêse [de.le.ˈɡẽ] de « dèlègâye » a f.
  6. « depués » [də.ˈpø] prèp est le muet biôjolês por « dês » prèp.
  7. Varianta biôjolêse [de.paʀt.ˈmẽ] de « dèpartament » m.
  8. « colena » [kɔ.ˈlen] f est le muet biôjolês por « valâ » f ou « comba » f.
  9. Varianta biôjolêse [ɡʀẽ] (grànd en grafia sarrên) de « grant » a.
    Varianta biôjolêse [ɛɟ] de « égoua » f.
  10. Varianta biôjolêse [mãm] de « mémo » a m.
  11. Varianta biôjolêse [kɔm] de « coment » ou « ’ment » prèp.
  12. Varianta biôjolêse [mwø] de « mot » m.
  13. Varianta biôjolêse [ʀes.ˈtã] de « réstos » mpl.
  14. Varianta biôjolêse [boː] de « bouesc » m.

Rèferences[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

— Principâles[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. Prononciacion en arpetan biôjolês de los pouents « 908. Corts » de l’ALF et « 20. La Vela » de l’ALLy retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 1, pp. 83 [→ Mardoule] et 85 [→ Mardouli].
  3. (fr) Gusto a Combi, Dictionnaire du patois de Belleroche (Loire), Dijon, 1994, p. 403 [→ Mardoule].
  4. (fr) Domenico Stich, Francoprovençal. Proposition d’une orthographe supra-dialectale standardisée [PDF], Tèsa de doctorat, Univèrsitât Paris-Sorbona, 2001, pp. 200 et 547.
  5. (fr) Domenico Stich, Dictionnaire francoprovençal-français et français-francoprovençal, Tonon, Le Carré, 2003, pp. 169 et 401.
  6. (fr) Grande encyclopédie de Lyon et des communes du Rhône. Tome IV. Arrondissement de Villefranche, Le Cotiô, Horvath, 1982, pp. 517-520.

— Toponimiques[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. (fr) Gzaviér Delamâra, Noms de lieux celtiques de l’Europe ancienne. (-500 / +500). Dictionnaire, Ârlo, Errance, 2012, pp. 143 et 191.

— Suplèmentères[changiér | changiér lo tèxto sôrsa]

  1. « Deux "communes nouvelles" dans le Rhône », dessus france3.fr (viu lo 1ér de janviér 2013).